اثر کارواکرول بر مهار رشد و میزان تخریب ژنوم در سلول های سرطانی پروستات به روش الکتروفورز قلیایی

زمینه و هدف: امروزه، سرطان ها یکی از بزرگترین نگرانی های جوامع بشری است. ترکیبات پلی فنلی و آنتی اکسیدان ها به عنوان یک فاکتور مهم و کلیدی در پیشگیری و یا درمان انواع سرطان ها به خوبی معرفی شده اند. این تحقیق با هدف بررسی اثر کارواکرول به عنوان یک ماده آنتی اکسیدانی قوی بر مهار رشد و میزان تخریب ژنوم رده سلول سرطانی PC3 پروستات انجام شده است. روش بررسی: در این مطالعه تجربی آزمایشگاهی، سلول های سرطانی PC3 پروستات با غلظت های مختلف کارواکرول تیمار و درصد زیست پذیری سلول ها به کمک روش رنگ سنجی تترازولیوم (MTT) اندازه گیری و سپس غلظت مهارکنندگی 50 درصد رشد سلول‌ها (IC50) محاسبه شد.در قدم بعدی، الکتروفورز قلیایی با توجه به IC50 برای سه غلظت 130، 230 و 360 میکرومولار از کارواکرول انجام و 100 عدد تصویر کامت های ایجاد شده با استفاده از نرم افزار CASP آنالیز گردید. یافته ها: بر اساس مدل پروبیت میزان IC50 کارواکرول برای سلول های PC3 360 میکرومولار بدست آمد. در آزمون الکتروفورز قلیایی، نسبت طول کامت به قطر سلول در غلظت های 130، 230 و 360 میکرومولار به ترتیب برابر 2/1±15/9، 4/2±38/7 و 2/0±65/3 درصد مشاهده شد. نتیجه گیری: کارواکرول به عنوان یک ترکیب پلی فنلی موثر در درمان سرطان ها به طور بالقوه ای می تواند ژنوم سلول های PC3 مشتق از سرطان پروستات را تخریب کند. تخریب ژنوم سلول های PC3 در غلظت های نزدیک به IC50 بسیار محسوس تر است.